Blog

Inwestycje budowlane oddziałują na swoje otoczenie w rozmaity sposób. Proces budowy często odbywa się na terenach zielonych, zmieniając ich przeznaczenie oraz ingerując w lokalny ekosystem. To realne zagrożenie dla fauny i flory, które może doprowadzić m.in. do wyginięcia lub znacznego spadku populacji konkretnych gatunków, a także zanieczyszczenia środowiska naturalnego. Wyjaśniamy, w jaki sposób nadzór przyrodniczy przyczynia się do ochrony przyrody ożywionej i nieożywionej.

Każde działanie człowieka niestety nie pozostaje bez wpływu na środowisko naturalne. Przy zakładach przemysłowych, przetwórstwa, kopalniach dochodzi do trwałego zdegradowania terenów, co wpływa niekorzystnie na cały ekosystem. Na osobach odpowiedzialnych za tego typu zniszczenia ciąży obowiązek przeprowadzenia prac rekultywacyjnych. O co w nich chodzi?

Prawo ochrony środowiska nakłada obowiązek uzyskania przy określonych inwestycjach decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia – w skrócie: decyzji środowiskowej. Z tej decyzji może wynikać konieczność zaangażowania nadzoru przyrodniczego. Co to oznacza dla inwestora i prowadzonej przez niego inwestycji?

Inwestor planujący budowę (lub rozbudowę) inwestycji, która może mieć wpływ na środowisko, musi otrzymać decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. W dzisiejszym wpisie wytłumaczymy, czym ona jest i kiedy wykonuje się raport środowiskowy.

Inwentaryzacja przyrodnicza, najprościej mówiąc, to spis elementów przyrody znajdujących się na danym obszarze. Ekspertyza uwzględnia głównie przyrodę ożywioną. Zazwyczaj przeprowadza się ją przed rozpoczęciem inwestycji na danym terenie. Dzięki inwentaryzacji można sprawdzić, czy nie występuje na nim chroniona fauna i flora, a także zaplanować realizację inwestycji z poszanowaniem zasad ochrony przyrody.